Politička nauka neubijanja

Krajem 20. i početakom 21. stoljeća u sferi političkih nauka našu civilizaciju karakteriše sve snažnija i plodotvornija fundamentalna promjena smisla, naučnoistraživačkog puta i cilja političke nauke kao naučne discipline. Ona se najeksplicitnije ogleda u sve revolutivnijem napuštanju dokazivanja i opravdavanja neophodnosti upotrebe prisile, raznih vidova nasilja, pa, čak, i ubijanja ljudi po sili protekcionističkih državnih zakona, raznih vidova nasrtaja na život i rata, sve s opravdanjem zaštite pojedinaca, kolektiva i društava od ugrožavanja njihove slobode, pravde i jednakosti. Ta promjena dolazi u smislu sve sveobuhvatnijeg shvatanja u pojedincu i ljudskom rodu uopšte da se sve vrste zaštite čovjeka, sve vrste sukoba među ljudima i između njihovih zajednica mogu rješavati u svakom društvu na principima nenasilja i neubijanja, kao osnovnih humanih postulata u međuljudskim odnosima. Prije svega zbog toga što nasilje i ubijanje u suštini sadrže paradigmu ugrožavanja i uništavanja života na našoj planeti i vječitog održavanja mržnje, uzroka za sukobe i razorne kataklizme u veoma umnom ljudskom rodu. S druge strane, otuda otkuda dolazi blagodetna svjetlost civilizacije, neubijanje se pojavljuje kao najhumanija društvena forma poštovanja i slavljenja života i vječite sigurnosti pojedinca i cjelokupnog ljudskog roda. Nazirala se i ranije, ali veoma snažno nadire u ovom vremenu, u kojem sadašnje generacije ljudi traže načina za preživljavanje i stvaranje novih ljudskih društava na principima vječite sigurnosti i dobrobiti za svakog – na principima neubijanja ljudi.

Knjiga uglednog kanadskog profesora, Glena Pajgea, na veoma jednostavan, ali naučno utemeljen, način kazuje o tim nastojanjima i ukazuje na puteve kojima je moguće dostići taj uzvišeni cilj.