Oči u hladnom nebu

Kazati “utisci o poeziji”, plitko je i banalno, i nedolično. Možda je najobazrivije i najdoličnije govoriti o ličnom pokušaju viđenja i sagledavanja poezije drugog čovjeka. Iako je neuputno, zbog mogućeg diletantizma, svoditi liriku samo na biografske “ordinate i apscise” - čini se da je za čitanje poezije R. B. Boheda, Bošnjaka, i sada kanadskog državljanina, neophodno poznavati neka događanja u njegovom životu. Uostalom, obaviještenost srednjoškolaca (iz Bohedovog zavičaja Bosne) doseže do proganjanja i stradanja Ovidija, Dantea, Puškina, Mana, Lorke … da se ne spominju proganjanja i pogibije: Seida Vehaba Ilhamije, pisca duvanjskog erzuhala, Kranjčevića, Kočića, Andrića, Hasana Kikića, Gorana Kovačića, Zije Dizdarevića, Karela Destovnika Kajuha, Veselina Masleše … o čemu su učili i osnovci u Bosni i ex-Jugoslaviji, a što je bivši demonstrator na studiju literature Filozofskog fakulteta u Sarajevu (nakon toga i profesor književnosti u srednjoj školi) R. B. Bohed – veoma dobro poznavao. R. B. Bohed je danas član Unije književnika Kanade. On je u Bosni bio professor književnosti, publicista, novinar najznačajnijeg bosanskohercegovačkog dnevnog lista “Oslobođenje” i drugih novina i periodike, a objavio je knjige: Skice za cikluse (poezija i književna kritika), Urija (poezija) i Svitanja (zbirka poezije nekoliko autora). U Vankuveru je napisao dva romana: Krv u očima i Bosanski bumerang.